شهدای گمنام – شهدای مجازی!

مسعود مشهدی http://shatot.wordpress.com/ مطلبی نوشته راجع به برگذاری جشن تولد برای شش هزار شهید شهر قم. و به نظرم عقیده داره که این رسم من درآوردی روزبروز بیشتر از اعتبار و احترام شهید پیش مردم کم میکنه. مطلب جالبیه. از همه جالب تر این عدد شش هزار هست. حالا چرا شش هزار؟ چرا مثلا نمیگن 12 یا 15 یا 70 هزار؟ یا هر عدد دیگری؟ مثلا من نوعی میرم قبرستان شهدای قم و شروع میکنم به شمردن قبرها؟ حالا اگه شمردیم و مثلا شد 6500 متر چی؟ فکر میکنین دارم به شهدای این کشور توهین میکنم؟ لابد از الان دارین من رو روی قلاب یک جرسقیل وسط خیابان مشاهده میکنین شاید هم تا گردن دفن شده در خاک و مشغول سنگسار شدن!

از ابتدای بحث باید بگم من برای جان شهدایی که در راه ایمان و عقیده جونشون رو از دست دادند ارزش فراوان قایل هستم (جمله تکراری شده اما باور کنین راست گفتم). چیزی که به نظر من مسخره و کسل کننده شده ارقام الکی و بدون دلیل و مدرک حکومت برای تعداد شهداست. من مطمینم کسی تا الان که این مقاله نوشته میشه همه این ارقام رو از شهرهای مختلف و گزارشهای مختلف باهم جمع نزده. کسی چه میدونه شاید اگه همه رو باهم جمع بزنیم یه چیزی بیشتر از 70ملیون جمعیت فعلی زنده ها بشه!

به یکی از تجربیات خودم در این زمینه اشاره میکنم. در یک پارک جنگلی کوهستانی قرار شد یکروز جمعه 2 شهید گمنام بیارن دفن کنند. کل ماجرا به این صورت بود که چندهزار نفر مردم شهید پرور تشریف آوردند به پارک جنگلی و در میان اونها یک ماشین پاترول آهسته بالای کوه آمد و بعد از مراسم طولانی موسیقیهای آهنگسازان آمریکایی مثل ونجلیز و کمی هم موسیقی فیلم امام علی و بعد هم سخنرانی (قسمت جالب موسیقی پخش کردنشان بود!) یک عدد کیسه نقره ای رنگ رو با احترام فراوان داخل گودالی که از قبل کنده بودند گذاشتند و رویش خاک ریختند. از قرار کیسه حاوی باقی مانده اجساد 2 یا 3 شهید گمنام بود.

1. کسی داخل کیسه هارو ندید (اون تو واقعا استخوان بود؟)

2. کسی از هویت استخوانهای فرضی مطلع نشده بود (واقعا استخوانها مال انسان بودند؟)

3. کسی از هویت صاحب فرضی استخوانها مطلع نشد چون شهدا گمنام بودند!؟! (واقعا استخوانها مال ایرانیها بودند؟)

4. کسی از تعداد صاحبان استخوانها مطلع نشد (این یعنی که شما میتوانید بقایای یک جسد رو که شامل مثلا 70 استخوان است رو به 70 نفر آدم مختلف نسبت بدهید!)

5. کسی از علت مرگ صاحب یا صاحبان فرضی استخوانها مطلع نشد. (مرگ بر اثر بیماری تصادف یا جنگ؟)

6. کسی از زمان مرگ صاحب یا صاحبان فرضی استخوانها مطلع نشد. (خدای من یعنی میخوای بگی ممکنه یک فسیل ماقبل تاریخ بوده باشه؟)

وقتی همه چیز زیر نقاب شهید گمنام پنهان شده همه این مسایل قابل فرض هستند. بخصوص اینکه عبارت شماره یک رو فراموش نکنید: کسی اصلا داخل کیسه هارو ندید! شما به حکومت اعتماد دارید؟ وقتی میگه 3 شهید گمنام مطمین هستید که راست میگه؟ خوب از شما میپرسم اصلا چه کسانی مِامور پیدا کردن شهدای گمنام هستند؟ دفعه دیگه اگه کسی تصمیم گرفت به اینجور مراسم بره و اشک بریزه پیشنهاد میکنم قبلا از نحوه حفاری و مکان پیدا کردن اجساد حتما اطلاع پیدا کنه و بعد هم از منبع اطلاعاتی خودش این سوال رو بپرسه که آدم باید چه قدر بی عرضه و احمق و بی مسیولیت باشه که بیشتر از 20 سال پیدا کردن این اجساد رو طول داده باشه؟

پس کی همه شهدا بطور کامل پیدا میشوند؟ آیا تا ابد هر استخوانی که از استان خوزستان یا لرستان بیرون کشیده میشه مربوط به اجساد شهداست؟ فرض کنید پدر پدربزرگ شما هم حدود 100 سال پیش در استان خوزستان دفن شده باشه. با توجه به اینکه معمولا قبرستانهای قدیمی نزدیک شهرهای متوسط و بزرگ تبدیل به پارک میشوند و اینکه روستاها هم بعضا در جریان جنگ جزو مناطق عملیاتی واقع شدند دوست دارین استخوانهای اون مرحوم رو بیرون بکشند و مدتی بعد به عنوان یک شهید گمنام در دانشگاه صنعتی شریف دفنش کنند؟ فکر کنم تا الان به همچین چیزی فکر نکرده بودید.

در آخر میخواهم بپرسم ما واقعا چند ملیارد شهید گمنام داریم؟ کسی چه میدونه شاید اگه تا هسته کره زمین رو حفاری کنیم خیلی استخوان پیدا کنیم. شهادت محترمه ولی سیاست کثیف جنگ اعصاب با مردم احمقانست.